Weeleo, een koude douche in de rivier, maar hartve

Het dorp Weeleo ligt 20 minuten lopen op een berg. Bijna bij het dorp aangekomen hoorde we al de muziek.Onze gids instrueerde dat de 2 oudste voorop moesten lopen. Daar aangekomen was het hele dorp uitgelopen om ons te ontvangen. Ook hier zijn ze niet gewend om toeristen te ontvangen. Ze stonden ons op te wachten voor hun prachtige traditionele huizen. Ze waren schitterend gekleed en voerde een dans voor ons op. Het was een hartverwarmend welkom van deze gastvrije bewoners. We hebben geslapen bij de rato (hoofd)van het dorp. Hun manier van gedag zeggen is neuzen. Hun huizen bestaan uit 3 verdiepingen. Beneden de dieren op de eerste verdieping de slaapvertrekken en de keuken. In het midden van het huis hebben ze een vuurtje. De rook hiervan gaat naar de bovenste verdieping zodat ze daar hun voedsel kunnen drogen. Het is er binnen erg donker, ook overdag. Het huis is gemaakt van bamboe hout en riet en het is voor ons stijve westerlingen nog een heel geklouter om over alle bamboeafscheidingen heen te kruipen.We hebben die avond geit gegeten die ze speciaal voor ons hadden geslacht. Het slapen was even wennen. Op houten bamboestokken, dat zijn we in Nederland toch niet gewend. En het naar de wc gaan in het donker is ook een hele uitdaging!

De volgende ochtend moesten we vroeg opstaan,5 uur in de ochtend. Het begint dan net een beetje licht te worden. Ze starten hier met koffie en thee gemaakt op een vuurtje in het midden van het huis. Het was zondag dus we zijn naar de kerk geweest.Deze ligt onder aan de berg. Ze zingen in de kerk veel en vol passie. Uiteraard werden wij voorgesteld en mochten wij ook een liedje zingen. Op de terugweg naar het dorp hebben we water meegenomen van beneden. De vrouwen tillen zo’n 20 liter op hun hoofd. Ik heb ook nog een poging gewaagd met 2 liter, maar helaas. Toch maar in de hand meegenomen. Boven aangekomen stond ons al weer de volgende bijzondere ervaring te wachten. Ze gingen op traditionele manier een varken slachten. Nou ben ik geen held met bloed, maar ik vond dit te bijzonder om te missen. Ik kwam er tijdens de lunch al snel achter dat ze daadwerkelijk alles van het varken gebruiken! Van het bloed wordt soep gemaakt en af en toe kom je iets ondefineerbaars tegen. Maar misschien wilde ik het ook allemaal niet weten. Je merkt al snel dat je je grenzen gaat verleggen. Ik heb zelfs een stukje varkenshart gegeten. Na de lunch zijn we gaan zwemmen/douchen in een rivier bij een prachtige waterval! Lekker koud en verfrissend! Die avond hebben wij voor de dorpelingen Nederlands gekookt. Op een marktje eerder deze week hadden we aardappels gekocht met wortels. Ja echt waar we hebben worteltjesstamppot gemaakt voor zo’n 50 mensen! En dit allemaal in 1 pan op een vuurtje! Een hele uitdaging en ervaring. En ik moet zeggen voor iemand die niet van de Hollandsekost houdt, het was goed gelukt! ’S Avonds heerlijk gezongen met de mensen van het dorp op hun verranda.

De volgende ochtend weer vroeg op. Thee en koffie gemaakt met de vrouwen met als ontbijt zoete aardappel. Daarna naar een andere rivier gelopen om weer heerlijk te douchen en meteen onze kleding te wassen. De vrouwen hier werken hard ze zijn bijna met niks anders bezig dan thee en koffie maken, koken, wassen, water halen, op het land werken,weer koken en afwassen. En dan ook nog zo vroeg op staan hoe houden ze het vol! Deze middag mochten we meehelpen op de rijstvelden. Alleen de rijstvelden op zich waren al prachtig om te zien! Overal waar je keek had je adembenemend uitzicht. Het meewerken maakte deze plek nog bijzonderder. Je staat tot bijna met je knieen in de modder om de rijst te planten. Erg leuk om meegemaakt te hebben. Hierna weer ontzettend gastvrij ontvangen door een andere familie. We hebben kokosnoten en papaya gegeten. En ik heb gezien waar die lekkere chocoladereep in onze supermarkt vandaan komt.Nooit geweten dat cacao uit een vrucht komt! Na nog een aantal bezoekje bij andere familieleden, iedereen wil ons hier ontmoetten, weer terug de berg op naar het dorp.Na de lunch de kerkschool bezocht. Ze vonden het erg leuk dat ik docent ben. Ze vroegen dan ook of ik advies voor ze had hoe ze beter les konden geven. Een hele eer en mooie ervaring. Wij wilden ervaren hoe hun leven is en van hun dingen leren, maar zij wilden ook graag van ons leren. Ik vond het prachtig om te zien hoe de kinderen daar les krijgen. De kinderen hier zijn ontzettend vrolijk en ze blijven maar naar je zwaaien.En da da roepen. ’S Middags weer in een andere rivier gedoucht.Voor de expeditie dacht ik dat ik mijn warme douche in Nederland erg zou missen. Maar ik begin er bijna aan te wennen om in een koude rivier met zo’n mooie omgeving te douchen.’S Avonds weer heerlijk gegeten met allemaal verse ingredienten en de vrouwen geholpen met het klaarmaken ervan. Daarna is het afwassen met een kaarslichtje op de grond. Ook deze avond was erg gezellig met de dorpelingen.Ze hebben veel verhalen over hun geschiedenis van hun cultuur, familie en hun huis. Wat zijn het toch bijzondere mensen!

Daarna onze laatste dag alweer! In de ochtend zijn we met de auto naar de overheid gegaan en de toeristenbureau daar. Ook hier wilde ze ons graag ontmoeten en meer horen over het project voor duurzame energie. In de middag heb ik wat rondegelopen in het dorp. Geprobeerd te communiceren met de mensen daar met de paar woordjes Indonesisch die ik hier geleerd heb. Nog wat foto’s gemaakt van de mensen hun huizen, het prachtige uitzicht en de graftombes die een mooie plek hebben in het dorp. De kinderen hier vinden het prachtig om op de foto te gaan. We hadden al vernomen dat de rato’s van het dorp een geheime meeting hadden gehad over ons afscheid. Na ons hartverwarmende welkom dachten we niet dat dit nog overtroffen kon worden.Maar niks was minder waar. Na een mooie speech van het hoofd van het dorp kregen we allemaal tradionele kleding aangeboden van daar. En een handgeweven doek(ikat), schitterend. Van de mama van het huis hadden we een zelf gevlochten mandje gekregen van bamboe. Prachtig om te zien dat de mensen daar, ondanks dat ze zelf niet heel veel hebben, zo vrijgevig zijn. Zij zien ons als een nieuwe familie. Wat erna gebeurde was onbeschrijfelijk. Ze speelde muziek, danste er kwamen nog meer mensen van omliggende dorpjes. We moesten iedereen gedag neuzen zo’n 125 mensen. Ik vond het erg ontroerend. Iedereen zwaaide ons uit. Op z’n Indonesisch uit gesproken Da Da Weeleo, wat een ervaring!!